Wat te doen na de corona lockdown
Na de crisis is het van belang om in eerste instantie goed te kijken naar de toekomst: hoe willen we de samenleving inrichten, wat doen we met onze opdracht om de wereld leefbaar te houden en hoe ondersteunen we de burgers, hoe richten we onderwijs en zorg in. Van het antwoord op die vragen hangt het af over welke middelen we het hebben en hoe we dat kunnen bereiken.
Onderdeel van de financiering van die toekomst is de afhandeling van de schulden die we hebben moeten nemen als gevolg van maatregelen die niet wij maar de centrale overheid heeft genomen.
Als we nu de juiste keuzes maken, kan deze tijd een keerpunt zijn. Dan kan dit het begin zijn van een rechtvaardiger economisch systeem, waarin niet geld of de laagste prijs, maar welzijn voorop staat.
- Solidariteit bij het betalen van de rekening
- Solidariteit in ons klimaatbeleid
- Solidariteit met de publieke sector
- Solidariteit in de zorg
- Solidariteit op de arbeidsmarkt
1. Solidariteit bij het betalen van de rekening
Wie betaalt de rekening voor deze crisis? Dat moeten we anders oplossen dan na de crisis van 2008. Toen bleven de bedrijfswinsten op peil en betaalde de samenleving de rekening.
2. Solidariteit in ons klimaatbeleid
Terwijl we investeren om onze economie er weer bovenop te krijgen, moeten we gaan bouwen aan een groene economie. Een klimaatinvesteringfonds om plannen te financieren die de CO2-uitstoot verminderen en ons de gemeente en bedrijven, op weg kan helpen naar een nieuwe economie. Voor investeringen in openbaar vervoer, waterstof, duurzame energie, en de bouw van betaalbare woningen. Dat betalen we door een stevige CO2-belasting voor het bedrijfsleven. In de nieuwe economie wordt schoon en rechtvaardig produceren beloond en is de regel ‘de vervuiler betaalt’.
3. Solidariteit met de publieke sector
Nu doen we een beroep op de mensen en sectoren waarop nog onlangs bezuinigd is. We zien nu wat de vitale beroepen zijn. Mensen die als schoonmaker of thuiszorgmedewerker nu ons land draaiende houden, doen dat tegen een salaris waarvan ze amper rond kunnen komen. Wij willen een rechtvaardig loon voor de mensen in de thuiszorg, verpleging, en schoonmaak verhogen. En de werkenden in de zorg laten meebeslissen over de zorg en het beleid in hun ziekenhuis, verpleeghuis of thuiszorgorganisatie. Dat betekent iets voor de manier waarop wij als gemeente onze zorg contracteren.
4. Solidariteit in de zorg
Tijdens de coronacrisis is er geen concurrentie tussen ziekenhuizen, alleen maar samenwerking, dat willen we continueren.
De leiding over de zorg terug in publieke handen. We organiseren de zorg niet via marktwerking maar via samenwerking. Daarin mogen we als gemeente onze rol nemen.
5. Solidariteit op de arbeidsmarkt
We moeten investeren in een veel sterker sociaal vangnet. De noodzaak daarvan zien we nu meer dan ooit. Mensen die van een onzeker contract moeten rondkomen zijn in goede tijden onmisbaar voor de winst van bedrijven, maar zitten nu van de een op de andere dag zonder werk en inkomen. Flexwerkers en zzp’ers betalen de prijs. Maar een bedrijf is meer dan een machine om winst te maken. Het is een gemeenschap, in goede en slechte tijden. Wij willen dat iedere werkende in Nederland, ongeacht contractvorm, een goed vangnet krijgt. En gaan niet meer in zee payrollconstructies, nulurencontracten en schijnzelfstandigen.